Skinny Bitch

Dit weekend las ik 'Skinny Bitch' van Rory Freedman en Kim Barnouin.
Bij de titel zou je denken aan chicklit maar in werkelijkheid gaat het over voedsel en dan vooral de ingrediënten van voedsel dat wij met z'n allen als gezond en veilig beschouwen.
Kort gezegd worden er aan doodnormale produkten veel ingrediënten toegevoegd. Om het bijvoorbeeld de smaak, textuur of houdbaarheid te verbeteren.
Maar wat eten we nu eigenlijk? Er ging een wereld voor me open.

Ik zal u niet vervelen met alle details maar om (niet ernstige) gezondheidsredenen besloot ik het eens te gaan proberen.
Vanaf afgelopen zondag eet ik geen vlees, zuivel of suiker meer. En drink ik geen koffie.
'Dan blijft er toch niets over?', hoor ik u denken.
Dat valt nog mee, er zijn these days legio vervangers voor vlees en zuivel te vinden. En hoewel ze lang niet allemaal even smakelijk zijn, is het best leuk om uit te zoeken welke merken/produkten me wel smaken.
Zo smaakt de 'sojamelk machiato' met een beetje fantasie net als koffie. Wel zoeter omdat ik zelf mijn koffie alleen met melk drink, o nee, drónk, maar daar zal ik wel aan wennen.
Verder uiteraard veel groenten, fruit, noten en volkoren produkten.
Zo mag je bijvoorbeeld ook chips! Zolang het maar biologische chips is, zonder transvetten en al dat soort shit.

Beloning voor dit alles is een gezond en bovendien slank lijf. Die titel heeft het boek tenslotte niet voor niets gekregen.
Ik ben benieuwd. Ik probeer het een tijdje en wie weet ben ik straks fit, vol energie en reteslank.
Wie wil dat nu niet?

Lekker, lekker, lekker

Wat is het toch jammer dat het na het weekend zonder twijfel weer maandag wordt.
Zeker als je zo'n heerlijk weekend hebt gehad.
Zaterdag ging ik met manlief naar de sauna.
De meisjes naar opa&oma voor een logeerpartijtje en hop, door naar Veenendaal.
Het was zálig. De sauna's, de hammam en vooral het weer.
Ik lag in mijn blote kont in de zon.
Nee, visualiseert u dat maar niet...
Op zondagochtend lagen we lekker loom op bed.
Hoe gezellig ik het ook vind dat onze dochters ieder weekend bij ons in bed kruipen voor tekenfilms, limonade en wat lekkers, het is ook zalig als je eens niet al om 7.00 uur je ogen open hoeft te hebben.
Uit zichzelf gingen mijn ogen op zondagmorgen om 7.13 uur open. Da's toch mooi 13 minuten extra slaap!
Na een uurtje of twee schopte ik man uit bed.
Ik zag namelijk de ideale kans om uit te proberen of ik kon hardlopen met onze hond.
Onze engelse stafford Teuntje is namelijk nogal eh.... enthousiast.
Mocht het echt niet gaan, dan kon ik haar mooi aan man geven.
Geniaal, al zeg ik het zelf.
Dus liep ik mijn 5 km met Teuntje.
Via een heupband aan me vastgemaakt sleurde ze me over het pad.
Ik liep spontaan een nieuw persoonlijk record.
Tegelijkertijd kregen mijn buik en mijn billen een extra work-out door de tegendruk die ik moest geven om te zorgen dat Teuntje mijn tempo aanhield in plaats van het hare.
En nu heb nu ook meer spierpijn dan ooit.
Teuntje mag voortaan met me mee!

Ziet dat er niet gezellig uit?

Weinig

Ik blog weinig these days.
kweetut
Maar qua werk ga ik hartstikke lekker.
Dat u het even weet.
En als taxseason weer over is, vind ik vast ook weer inspiratie voor wat leuke verhaaltjes hier.
Dus.
Wees.
Gerust.

Here comes the sun

We zitten erbij als konijnen in de spreekwoordelijke koplampen.
We knipperen wat en we gniffelen wat.
'Wat is 'ie fel hè?'
'Wat zeg je? Ik hoor niets door dat felle licht!'
Gniffel...

Zowel man als oudste hebben ieder jaar last van een winterdipje. Of een lichte depressie, zo u wilt. Nu weet iedereen tegenwoordig dat een winterdip veroorzaakt wordt door een tekort aan vitamine D.
Man googlede een avondje en kwam tot de volgende conclusie: je kunt zo'n tekort zowel aanvullen door het slikken van vitamine D-supplementen als door een lichttherapielamp.
Zo'n lamp betekent een flinke uitgave. Gelukkig vond man een artikel waarin wordt beweerd dat degenen die opknappen door het slikken van vitamine D ook veel baat hebben bij zo'n lamp.

Een potje vitamine D kost niet zoveel dus toog ik naar de drogist en zette man en dochter strikt op een schema van 2 pilletjes per dag. En verrek, ik merkte verschil. Oudste werd gezelliger en ook man knapte op.

Dus haalde ik mijn hand van de knip over mijn hart en kocht gisteren ook zo'n lamp. Stuurde oudste direct naar de bieb want je moet natuurlijk wel iets te doen hebben als je voor zo'n lamp hangt, nietwaar. Al lezend bracht ze een kwartiertje voor de lamp door.

'Hé mam, aan één kant is de donkere kring onder mijn ogen lichter dan aan de andere kant!'
Ja, 'tuurlijk.
Maar. Nee. Echt.
Aan de kant waar de lamp stond is de kring onder haar oog een stuk lichter dan onder het andere oog.
Verhip.

Vanmorgen besloot dat ook ik en jongste wel baat zouden hebben bij wat zonlicht en zette de lamp op de ontbijttafel. Na een paar keer flink knipperen waren we gewend aan de bouwlamp zon en aten we rustig ons ontbijt.
Ik ruimde af, liep naar boven en bespeurde een vrolijk gevoel in m'n lijf.
Huh?
Ik was notabene best chagrijnig opgestaan!
Eén of andere goochemerd besloot de lamp 'Happy Life' te dopen en ik moet zeggen, hij lijkt zijn naam eer aan te doen.

En voor wie van u geen driemiljoenwatt op de ontbijttafel kan zetten, heb ik deze:

Om op te vreten!