woensdag 19 januari 2011

It's tough being a parent


Oudste heeft een boekbespreking.
Door omstandigheden die niet helemaal aan haarzelf te wijten zijn, was ze wat laat met voorbereiden.
Godzijdank heb ik haar het boek dat ze in gedachten had uit haar hoofd gepraat en in plaats daarvan een boekje aangeraden dat ik (en man) haar bij het naar bed gaan al een keer voorgelezen hebben.
Mees Kees in de Gloria.
Het kinderboekenweekgeschenk van vorig jaar.
Zó leuk!
Zo leuk dat we direct alle delen van Mees Kees bestelden.
We weten inmiddels alles van Mees Kees.
We zijn nu, och jee toch, bezig met het al-ler-laatste deel.
Boehoe.
Maar ik dwaal af.
Oudste las het boekje maandag nog een keer en moest gistermiddag het formulier invullen over wat ze ging vertellen en wat ze ging voorlezen en laten zien.
En daar ging het mis.
Want de televisie lonkte. Veel te hard.
Ik suggereerde dat ze beter even op haar kamer kon gaan zitten.
Een uurtje en welgeteld drie geschreven woorden later sommeerde ik haar naar de eettafel.
Maar ook daar bleef ze vanuit haar ooghoek naar de tv kijken.
En toen was het ineens bedtijd.
En werd oudste zenuwachtig.
Want het was niet af!
Met pijn in mijn hart stuurde ik haar toch naar bed.
Hier moest een lesje geleerd worden.
Dacht ik stoer en zat er vervolgens de hele avond mee in mijn maag.
Oudste ook.
Die had vannacht niet heel lekker geslapen, wist ze me te vertellen vanmorgen
Yes! The fruit of my labour!
Oudste ramde in no time haar ontbijt naar binnen en ging aan de slag.
Net op tijd was ze klaar.
Voor haar én mijn bestwil heeft ze haar lesje nu hopelijk inderdaad geleerd...

13 opmerkingen:

  1. De volgende boekbespreking zal blijken of ze dan wel op tijd begint. Door schade en scande wordt men wijs. Soms is het de rol van de ouder om het kind gecontroleerd te laten vallen. De3 volgende keer weet het kind zichzelf op te vangen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoe herkenbaar! Ik heb dat ook weleens met jongste zoon. De andere twee zijn veel serieuzer met hun schoolwerk. Maar die tv (of de Nintendo) tja.. dat lonkt. Hoop dat jouw dochter een prima cijfer krijgt!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach dit ken ik. Die van mij is ook altijd van het laatste moment en tot nu toe komt hij er ook nog iedere keer mee weg en beloofd beterschap....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik moet zeggen dat ik dit gelukkig niet herken. Oudste is altijd ruim op tijd met dit soort dingen. Ze heeft vrijdag spreekbeurt en die werd al in de kerstvakantie gemaakt. En weet je wat? We hoeven haar niet eens aan te sporen. Sorry. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hopelijk gaat ze volgende keer wat eerder aan de slag ...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh ja en dat word alleen maar erger zo erg dat die van mij denk ik dit jaar lesje leert : ik blijf zitten !
    Hoogbegaafd en blijven zitten door luiheid !
    (ik word er zowat overspannen van maar onze puber niet hoor die is chill !!! )

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mees Kees is leuk....maar of ze hier echt van geleerd heeft???...Tuurlijk, ahum.(ken het)
    Warme groetjes, Margot

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oh dit is nog maar het begin, als puber presteren ze het om 's morgens nog een werkstuk uit te printen... Ik hoop dat jouw dochter zo rot geslapen heeft, dat ze hiervan voor altijd geleerd heeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Moeilijk zo'n les hoor, vooral voor moeder lijkt me (-; Mees Kees is super, hier ook bijna alle delen al uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wow meid: respect voor je volhoudendheid! ik kan me voorstellen dat je vingers jeukten om het voor haar te doen!

    Ik neem mijn petjes af: staaltje opvoedingskunst waar je u tegen moet zeggen!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hoi Manon,
    Wat heerlijk herkenbaar zijn al je stukjes. Ik hoor mezelf bijna praten. Dus ik ga je maar volgen. Hopelijk heeft je dochter het nu door..maar..ik heb er 1 van 17. En die heeft al heel wat lesjes achter de rug.:):) En of die het ooit gaat leren?!? Maar ja, ze redt het iedere keer toch weer en ik krijg standaard het antwoord; Waar maak jij je nou zo druk over? Het komt toch altijd goed? Tja...
    Blijf lekker schrijven Manon, ik geniet ervan.
    Groetjes,
    Agnes

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ach Manon, heel weemoedig moet ik zeggen dat mijn middelste 2 (allebei al 15 en een half) nog steeds zo te werk gaan. Helaas pindakaas dus. Mijn oudste heeft en had altijd alles keurig op tijd af. Dus.

    BeantwoordenVerwijderen

Roeptoetert u maar!