Zo in de vakantie krijgt een mensch eens tijd om rustig na te denken. Als je even uit de dagelijkse sleur mag stappen en de boel de boel mag laten, komt er ruimte voor nieuwe inzichten.
Ik dacht loom na over of en hoe gelukkig ben en hoe ik de komende jaren - misschien wel de andere helft van mijn leven! - in wil vullen.
Sowieso (dit is de juiste spelling, ik heb het gecheckt omdat het er zo dom uitziet) ben ik de laatste tijd bezig met een spirituele reis.
Een aura-lezer benoemde die al toen ik hem consulteerde op ‘Onkruid 2011’.
Zijn letterlijke woorden waren:’Je bent bezig met het toelaten van je vrouwelijke intuïtie. Ga door op dat pad.’
Meer en meer vertrouw ik op mijn eigen ideeën en inzichten.
Ook qua voeding ben ik steeds kritischer. Ik eet (bijna) geen vlees meer en voel me daar een stuk beter bij.
In plaats van om 21.00 uur waterpas te gaan, zit ik rustig een film of serie uit.
Als ik nu óók nog eens genoeg energie zou hebben om ’s avonds het huishouden te tackelen zou ik helemaal een gelukkig mens zijn!
Maar goed, terug naar het moraal van dit verhaal.
Ik besloot dat ik de afgelopen pakweg 10 jaar zeker niet ongelukkig ben geweest maar dat ik niet nog eens twintig, of dertig, of veertig zo verder wil.
Ik zag in dat ik mijn hoogtepunten niet op moet hangen aan vakantie en uitstapjes.
Nee, in het dagelijks leven, daar moet ik het zoeken.
Natuurlijk ga ik nu geen lifechanging beslissingen nemen.
Alles komt als het komen moet.
Voor nu gaf ik me op voor een wekelijkse yogales op mijn vrije morgen.
Want van al dat gehardloop (of hardgeloop?) wordt een mens nu eenmaal zo soepel als een plank.