maandag 20 december 2010

Knibbel Knabbel ach-stort-toch-in-elkaar Huisje

En iedere keer opnieuw trap ik er weer in.
Wil ik een leuke moeder zijn en organiseer ik iets leuks om te doen.
Zo dacht ik vandaag gezellig met mijn meiden en mijn oppasmeiden een peperkoekenhuisje te maken.
Ik zag een idyllisch plaatje voor me.
Van kindjes met van dankbaarheid stralende oogjes en van een genietende moeder.

Des-il-lu-sie.

Van te voren legde ik nog uit dat ik alle ingrediënten aan zou leveren op het moment dat ze nodig waren.

Ja mama, maar mag ik nu de poppetjes uitpakken?'
'Nee, mama geeft alles aan zodra je het nodig hebt.'

Nog voor het beslag voor de koek gereed was, was er al herrie in de keet.
Want ze wilden allemaal kloppen en ze wilden allemaal uitrollen. Die ruzie bezweerde ik, de groten mochten het beslag maken en de kleintjes mochten het uitrollen.

'Mama, mag ik nu de poppetjes uitpakken?'
Nee, dan gaan de poppetjes stuk lang voordat de huisjes klaar zijn. Eerst moeten de onderdelen gebakken worden in de oven.

En dan heb je gigantische Boretti en dan nog past er maar één huisje tegelijk in de oven. Kut.

Na 84 keer ‘Zijn ze al klaar?’ waren beide huisjes eindelijk klaar én afgekoeld. Je wilt tenslotte niet in het brandwondencentrum eindigen op de eerstedebeste vakantiedag.

Helaas waren de vormen niet echt herkenbaar meer. Dat die nooit aan elkaar gingen passen, had ik al gezien. Maar goed, ik maakte glazuur en de dames mochten gaan ‘bouwen’.

Wederom ruzie in de tent. ‘Hou ‘m nou eens stil!’ ‘Ja, maar jij bewoog!’ ‘Nietes!’ ‘Welles!’

Zucht....

‘Mama, mag ik nu de poppetjes uitpakken?’
Zeg eens, ben jij achterlijk of zo? Had ik niet gezegd dat IK alles uit zou pakken zodra het nodig was? Pak die kutpoppetjes maar uit en sloop ze voor mijn part!! See if I care! (Nee, dat zei ik natuurlijk niet echt, ik dácht het alleen)

Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk fröbelden we twee ietwat rommelige peperkoekhuisjes. Om ze daarna meteen weer te slopen en lekker op te eten!




Posted by Picasa

13 opmerkingen:

  1. Als je alleen naar de foto's kijkt, dan ziet het er uit als een gezellig, idyllisch en vredevol taffereel. Maar misschien komt dat door het vrolijk gestippelde tafelkleed ;-)

    Ik hoop dat hier je preek tegen Eefje over hondjes die niet willen luisteren voor de meiden gold vandaag?! ;-P

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Novy: Dank je. Ze lijken niet echt, eh... echt niet op de huisjes van de AH-verpakking :-).

    @Inge: Nee, kleine meisjes bedreig ik nooit...:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. moedig ... en lekker ... maar of het voor herhaling vatbaar is ? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jij bent hoog nodig aan een blogmeidenuitje toe!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Chocho: Nee. Echt niet.

    @Zara: Inderdaad, inderdaad. Heel m'n zen weg!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Whoehahaha! Als je dit gistermorgen geweten had was je nooit terug naar huis gegaan en had je manlief gebeld met de woorden: Het is glad op de A2 én de A27 dus nee, ik kan echt niet thuis komen voorlopig!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wheohahahaaa ik lig hier echt in een deuk gewoon want ik heb die pakketten zien staan bij AH en dacht nee niet door Floor niet doen dat word niks ,en nu ben ik zooooo blij dat ik het niet gedaan heb want dat beeld van dankbare kindjes en genietende moeder heb ik ook altijd in gedachte.
    Ohhhh ik moet zo lachen hahahaa

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Haha. Ik lees 'fonetisch' ofzo. Ik hoor je gewoon die dingen zeggen. En dat maakt het geheel wel weer grappig.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. hahaha ach de foto's zien er gelukkig gezellig uit.oh ben wel blij dat ik het heb laten staan.al zal ik hier geen ruzie krijgen.(logisch met 1 kind in huis)maar eh ze zien er inderdaad anders uit dan het plaatje bij AH. maar ze waren vast erg lekker!maar dat doe je vast gene tweede keer meer

    BeantwoordenVerwijderen
  10. oh dank u wel voor dit logje...ik ben blijkbaar niet de enige...

    BeantwoordenVerwijderen

Roeptoetert u maar!