maandag 22 augustus 2011

Als je even de tijd hebt… (2)

Ik lig op de tafel bij de craniosacraaltherapeute. Normaal gesproken val ik zodra ik het kussen op die tafel ruik al direct in een ontspannen coma maar vandaag wil het niet zo lukken.
Gedachten blijven komen en hoe ik ook probeer ze los te laten en in totale ontspanning weg te zakken, het lukt me niet. Blijkbaar moet er nog gedacht worden vandaag.

Het proces begon al op vakantie. Het overdenken van wat ik eigenlijk aan het doen ben met mijn leven en of ik dit de rest van leven zo wil houden.

Op Ameland kwam het antwoord al: Nee, dat wil ik niet. Het moet anders. Beter.
Nog beter.

Ik besloot het onderwerp verder te laten rusten tot zich iets zou aandienen. Want ik ben ervan overtuigd dat het komt wanneer het komen moet.
En blijkbaar is dat nu. Ineens geef ik mezelf toestemming om een goedlopend, zelf opgebouwd bedrijf los te laten. Mijn hart ligt niet meer in dit werk en als ik bedenk dat ik het nog 28 jaar zou moeten doen, val ik spontaan in een diepe depressie.

Dat gevoel was er natuurlijk al eerder. Al bijna een jaar eigenlijk.
Maar who in his right mind gooit er nu een goedlopend administratiekantoor weg? Wie neemt afscheid van wat hij zelf met veel liefde heeft opgebouwd? Wie geeft de zekerheid van een inkomen op?

Kan ik dat doen? Wat doe ik mezelf en mijn gezin aan? Wie ben ik wel niet dat ik denk dat ik recht heb op een gelukkiger toekomst?

Maar daar, op die tafel, geef ik mezelf toestemming los te laten. Zekerheden los te laten. Mijn inkomen los te laten. Mijn bedrijf los te laten.

Om te gaan onderzoeken wat ik worden wil nu ik groot ben.

Geen idee, eerlijk gezegd.

Maar dat komt vanzelf, want alles komt wanneer het komen moet.

14 opmerkingen:

  1. Joh. Ik weet nog steeds niet wat ik later worden wil.
    Moeder misschien?
    Of juf.

    Doen wat goed voelt en niks forceren.
    Klaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh jee, dat is heel wat! Maar ik herken dat en deed het ook: gaf mijn goedbetaalde, vaste baan op en daarna kwam er van álles op mijn pad. Ik denk op dezelfde manier als jij. En een ondernemer durft risico's te nemen, dus dat kun jij als de beste. Good luck girl!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik weet ook nog niet wat ik wil worden. VOlgens mij is dat alleen maar voor de happy few maar ik probeer er wel voor open te staan, zodat ik mn kans niet mis zodra die voorbij komt. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bij mij was het dus precies andersom.
    Door wéér mijn baan te verliezen dacht ik, ik moest misschien maar eens wat anders gaan doen.
    Maar ik kwam er achter dat dit is wat ik leuk vind en wil.

    Good luck jij.
    Je komt er wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dapper van je, want niets is zo moeilijk dan in het diepe te springen en los te laten. Maar 't gaat je lukken, net zoals het mij (uiteindelijk) ook gaat lukken!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ook ik weet sinds kort dat ik dit, wat ik nu doe niet 21 jaar ga volhouden, maar ja wat dan?
    Omdat ik kostwinner ben kan ik niet zomaar m'n baan opzeggen en iets anders uitzoeken: de verantwoordelijkheid om dit gezin te onderhouden valt dan zwaar maar ik denk dat het mij ook wel gaat lukken binnen 21 jaar. Net als jij, You go Girl!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wow, wat een stoer besluit! Ben benieuwd wat en hoe je gaat ontdekken. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jaah, go for it! Ergens inspringen is spannend, maar leuk.
    En wie weet wat je over een paar jaar doet...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zoow. Heftig besluit. Heel dapper dat je het aandurft. Weet zeker dat er zich iets nieuws, spannends en moois aandient.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Joh. Weet je dat wel heel zeker?? Je was zo blij en trots toen je startte.
    Kan je er geen andere vorm aan geven??

    En als je er mee stopt; probeer je bedrijf(lees klanten) te verkopen. Heeft mijn zwager ook gedaan met zijn verzekeringsadviesbedrijf. leverde nog een behoorlijk bedrag op!

    Sterkte met denken.
    Liefs Muts Moon

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Herkenbaar zeg.... Maar goed dat je afwacht hoe het komt. Heb vertrouwen dat het goed komt.....

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat dapper van je! Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar, alleen jij bent een stap verder. Ik hoop dat het bij mij z.s.m. ook zo duidelijk is dat ik met mijn huidige baan kan/moet/wil stoppen. Heel veel succes!!!

    BeantwoordenVerwijderen

Roeptoetert u maar!