Min fokking achttien

Min achttien geeft het display aan als ik in de auto stap om naar school te rijden.
Normaal rijd ik in mans zuinige diesel naar Den Bosch maar met deze weersomstandigheden kies ik voor mijn stoere 4x4, niks glibberen en glijden maar lekker veel grip op de sneeuw.
Kreunend zet ik de anuswarmer stoelverwarming aan, je wilt jezelf bij aankomst tenslotte niet van de stoel hoeven bikken. Geen overbodige luxe want de sneeuw onder mijn tas blijft de hele weg keihard bevroren op de passagiersstoel liggen.
Met een rustig vaartje tuf ik naar Den Bosch. Hoofdband, handschoenen en das mee, want vanaf het transferium is het een kwartiertje lopen naar school.
De weg voert door een park met een grote vijver en veel prachtige oude bomen.
De zon hangt laag en het goud-roze licht verlicht het ijs en de zwanen erop.
De sneeuw knispert onder mijn voeten en ik geniet van de rust op dit vroege uur.
Eenmaal bij school ga ik ook wel weer graag naar binnen.
Want op min fokking achttien ben ik toch niet helemaal gebouwd.

O, en ik spotte dit weekend ook nog een Novy. Zomaar in het wild!